Kiedy i w jakim celu

Badanie HBc polega na oznaczeniu w surowicy krwi przeciwciał anty-HBc całkowitych (total). Jest wykorzystywane w diagnostyce wirusowego zapalenia wątroby typu B (WZW B).

Charakterystyka badania

Wirus powodujący wirusowe zapalenie wątroby typu B posiada w swoim wnętrzu antygen rdzeniowy (HBcAg). Anty-HBc total są przeciwciałami skierowanymi w kierunku HBcAg. Test wykrywa dwie klasy przeciwciał: IgG i IgM, specyficznych w stosunku do antygenu HBcAg. 

Badanie HBc wykonuje się przede wszystkim w celu stwierdzenia, czy pacjent jest zakażony wirusem zapalenia wątroby typu B. Przeciwciała pojawiają się po wystąpieniu objawów klinicznych, czyli około 2 do 3 miesięcy po zakażeniu. Jako pierwsze pojawiają się przeciwciała w klasie IgM, które zanikają po okresie 6 miesięcy. Przeciwciała IgG świadczą o przebytym zakażeniu wirusem HBV i mogą  utrzymywać się we krwi chorego przez wiele lat.

Równoczesne wykonanie oznaczeń IgM anty-HBc i całkowitych anty-HBc  pozwala na zróżnicowanie aktualnego zakażenia od przebytego w dalekiej przeszłości oraz rozpoznanie zaostrzenia w chorobie przewlekłej.

Przygotowanie do badań:

•  materiałem do badania jest krew, pacjent nie musi być na czczo
•  ich obecność nie będzie wykrywana po szczepieniu na WZW typu B, występują tylko u osób, które zetknęły się z wirusem