Kiedy i w jakim celu

Oznaczenie przeciwciał IgG przeciwko wirusowi Zika jest jednym z badań służących do diagnostyki infekcji spowodowanej tym patogenem. Przeciwciała IgG można wykryć w surowicy zwykle równocześnie z IgM lub wkrótce po ich pojawieniu. Zakłada się, że utrzymują się one w organizmie przez całe życie.

Charakterystyka badania

Należący do flawiwirusów wirus Zika początkowo występował w Afryce i Azji, ale z czasem stał się obecny również w krajach Ameryki i Europy. Do zakażenia dochodzi zwykle w wyniku ugryzienia komara z rodzaju Aedes (Aedes aegypyi oraz Aedes albopictus) lub poprzez niezabezpieczony stosunek seksualny z osobą zakażoną. 

Infekcja wirusem Zika często przebiega bezobjawowo, zdarza się jednak, że u chorych występują:

• bóle głowy
• osłabienie
• gorączka
• grudkowo-plamkowa wysypka
• bóle mięśni
• zapalenie spojówek

Szczególną ostrożność powinny zachować kobiety w ciąży – wirus Zika stanowi zagrożenie dla płodu, zaburzając jego rozwój (skutkiem mogą być poważne wady wrodzone, m.in. wodogłowie) lub powodując poronienie. 

Przeciwciała IgG przeciwko wirusowi Zika pojawiają się w surowicy już w ciągu 4-7 dni od pojawienia się objawów choroby – mogą zostać wykryte równocześnie z przeciwciałami IgM lub krótko po ich wystąpieniu. 

Trzeba pamiętać, że niekiedy wyniki testów w kierunku przeciwciał mogą być pozytywnie fałszywe, ponieważ test może reagować również na inne wirusy z rodziny Flaviviridae.