Kiedy i w jakim celu
Badanie antygenu karcinoembrionalnego (CEA, antygen rakowo-płodowy) jest wykorzystywane w diagnostyce nowotworów. Oznaczanie markera CEA umożliwia monitorowanie skuteczności leczenia u pacjentów onkologicznych, jest też pomocne w ocenie ryzyka nawrotu choroby nowotworowej.
 
Charakterystyka badania
Antygen karcinoembrionalny (CEA, antygen rakowo-płodowy) należy do białek błon komórkowych. Jest to wielkocząsteczkowa glikoproteina, głównie identyfikowana jako marker wznowy lub odległych przerzutów, szczególnie w raku jelita grubego. Fizjologicznie jest produkowana w okresie płodowym przez komórki przewodu pokarmowego i trzustki, a po urodzeniu w niewielkich ilościach przez komórki jelit, trzustki i wątroby. Jej funkcja fizjologiczna jest nieznana, choć istnieją przypuszczenia , iż może pełnić funkcję ochronną wobec nabłonka trawiennego związaną z mechanizmem rozpoznawania komórek i mechanizmem adhezji z uwagi na podobieństwo do immunoglobulin.
Badanie markera CEA jest elementem diagnostyki różnych typów nowotworów, a także wskaźnikiem, który pozwala ocenić skuteczność leczenia. Poziom antygenu karcinoembrionalnego oznacza się też kontrolnie po zakończeniu terapii – jego wzrost może zwiastować nawrót choroby nowotworowej.