Kiedy i w jakim celu
Badanie arsenu we krwi lub moczu i jego nieprawidłowe stężenie wskazują na znaczną ekspozycję na ten pierwiastek. Potwierdzono wysoką zależność między ryzykiem zachorowania na nowotwór skóry, płuc, pęcherza moczowego, nerek, a stężeniem arsenu w organizmie.
 
Charakterystyka badania
Arsen występuje naturalnie w glebie i minerałach i może przedostać się do powietrza, wody i ziemi. W rybach i skorupiakach również możemy znaleźć związki arsenu. 
Objawy zatrucia arsenem zaczynają się od bólów głowy, ciężkiej biegunki i senności. Przy ostrym zatruciu arsenem objawy mogą obejmować biegunkę, wymioty, krew w moczu, skurcze mięśni, utratę włosów i ból brzucha. Zatrucie arsenem ma szczególnie negatywny wpływ na płuca, skórę, nerki i wątrobę. 
Arsen i jego związki nieorganiczne zostały przypisane przez Międzynarodową Agencję Badań nad Rakiem, IARC (International Agency for Research on Cancer) do I grupy czynników o potwierdzonym działaniu rakotwórczym. Potwierdzono wysoką zależność między ryzykiem zachorowania na nowotwór skóry, płuc, pęcherza moczowego, nerek, a stężeniem arsenu w organizmie.
Rozpoznanie zbyt wysokiego stężenia arsenu w organizmie polega na badaniu krwi. Badanie arsenu we krwi i jego nieprawidłowe stężenie wskazują na znaczną ekspozycję na ten pierwiastek.
Badania wykonywane są wysoce czułą metodą Spektrometrią mas sprzężoną z plazmą wzbudzaną indukcyjnie IC-PMS.