Kiedy i w jakim celu
Badanie poziomu chlorków we krwi należy do badań elektrolitów i przeważnie jest wykonywane w ramach tzw. jonogramu, równolegle z oznaczeniami m.in. sodu i potasu. Jest pomocne w diagnostyce i monitorowaniu zaburzeń równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej organizmu. 
 
Charakterystyka badania
Chlorek jest głównym anionem kompensującym dodatni ładunek sodu w płynie pozakomórkowym. Wpływając na ciśnienie osmotyczne, utrzymuje integralność komórki. Oznaczanie chlorków we krwi pełni istotną rolę w monitorowaniu równowagi wodno-elektrolitowej i kwasowo-zasadowej.
Wskazania do wykonania badania chlorków to m.in.:
długotrwałe wymioty i/lub biegunka
wzmożone pragnienie (polidypsja)
zaburzenia oddychania
Okresowe oznaczanie chlorków we krwi jest zalecane osobom, u których zdiagnozowano:
przewlekłe choroby nerek, wątroby
nadciśnienie
cukrzycę
zaburzenia odżywiania 
Chlorki w surowicy powyżej normy mogą być skutkiem odwodnienia lub spożywania nadmiernych ilości soli.Czynnikiem ryzyka wystąpienia tego stanu są też różne choroby układu moczowego, a także cukrzyca i zespół Cushinga.
Zbyt niski poziom chlorków we krwi (hipochloremia) najczęściej ma związek z ich nadmierną utratą, do której mogą prowadzić długotrwałe wymioty i biegunki. Do hipochloremii może też dochodzić m.in. w przewlekłych chorobach płuc i zespole Addisona.