Kiedy i w jakim celu
Badanie przeciwciał IgM przeciwko antygenowi kapsydowemu (VCA) wirusa Epsteina-Barr (EBV) jest wykorzystywane w diagnostyce mononukleozy. Pozwala ocenić wrażliwość na zakażenie EBV oraz je zróżnicować. Wykonywane u osób z objawami mononukleozy, a także u kobiet ciężarnych z objawami grypopodobnymi. 
 
Charakterystyka badania
Wirus Epsteina-Barr (EBV) należy do rodziny wirusów Herpes. Jest przenoszony przez ślinę i wywołuje częste infekcje. Po kontakcie z wirusem następuje kilkunastotygodniowy okres inkubacji. Po tym czasie występują objawy mononukleozy - ostrego zakażenia, które stopniowo ustępują i infekcja przechodzi w stan utajenia.Latentny wirus EBV pozostaje w organizmie człowieka na całe życie, okresowo uaktywniając się, ale nie powodując poważniejszych problemów. Może być jednak groźny dla osób, u których nastąpiło obniżenie odporności immunologicznej.
Przeciwciała IgM przeciwko antygenowi kapsydowemu (VCA) wirusa Epsteina-Barr (EBV) pojawiają się we krwi po 2-3 tygodniach od zakażenia mononukleozą. Ich obecność świadczy o aktywnej lub niedawno przebytej infekcji. 
Wskazaniem do wykonania badania są objawy sugerujące mononukleozę:
utrzymująca się gorączka
osłabienie
ból gardła
katar
bóle mięśniowe
powiększone migdałki z nalotem
powiększone węzły chłonne
powiększenie śledziony
Testy serologiczne w kierunku mononukleozy rekomenduje się także kobietom w ciąży, u których występują objawy grypopodobne.