Kiedy i w jakim celu
Badanie fosforu nieorganicznego polega na ocenie stężenia tego pierwiastka we krwi, co umożliwia wykrycie jego nadmiaru bądź niedoboru. Wykonywane w diagnostyce licznych schorzeń powiązanych z zaburzeniami poziomu fosforu nieorganicznego, do których należą m.in. choroby kości. 
 
Charakterystyka badania
Fosfor nieorganiczny należy do pierwiastków o kluczowym znaczeniu dla poprawnej pracy całego organizmu. Występuje w dużych ilościach w tkance kostnej i mózgowej, jest elementem budulcowym kości i zębów, a także kwasów nukleinowych DNA i RNA. Zarówno nadmiar (hiperfosfatemia), jak i niedobór fosforu (hipofosfatemia) mogą prowadzić do upośledzenia funkcjonowania różnych organów i rozwoju licznych schorzeń.  
Stężenie fosforanów we krwi jest wypadkową procesu wchłaniania w przewodzie pokarmowym, obrotu kostnego i wydalania przez nerki. Metabolizm kontrolowany jest przez parathormon i witaminę D3. Zmiany stężenia fosforu nieorganicznego związane są z chorobami kości i zębów, nerek, przytarczyc, chorobami metabolicznymi i innymi zaburzeniami.
Wskazania do wykonania badania fosforu we krwi to m.in.:
przewlekłe choroby nerek
bóle kości
częste urazy i złamania
podejrzenie nadczynności tarczycy
osłabienie i skurcze mięśni
uporczywe wymioty
Kontrolę poziomu fosforu we krwi rekomenduje się także osobom:
z zaburzeniami wchłaniania 
żywionym pozajelitowo
spożywającym duże ilości alkoholu