Kiedy i w jakim celu
Badanie histaminy i jej metabolitów polega na określeniu poziomu tych parametrów w moczu pacjenta. Zalecane w przypadku objawów sugerujących nietolerancję histaminy, a także przy podejrzeniu mastocytozy.
 
Charakterystyka badania
Histamina odgrywa ważną rolę w procesach zapalnych i reakcjach alergicznych. Nietolerancja histaminy polega na wzmożonej reakcji na histaminę. Nadmiar histaminy w organizmie może być spowodowany przez: 
brak bądź obniżenie poziomu diaminooksydazy (DAO), enzymu degradującego histaminę
zbyt dużą podaż histaminy w żywności
zbyt dużą ilość endogennej histaminy (np. w wyniku przyjmowania leków)
schorzenia jelit
wzmożone wytwarzanie histaminy przez jelitową florę bakteryjną
W zależności od stężenia histaminy dochodzi do miejscowych stanów zapalnych błony śluzowej jelit bądź po wchłonięciu – do reakcji ogólnoustrojowych. Obserwuje się wtedy szereg objawów ze strony układu pokarmowego: zgagę, mdłości, biegunkę, skurcze jelit. Histaminoza ogólnoustrojowa może manifestować się w postaci rumienia, bólu głowy, tachykardii, niedociśnienia, trudnościami w oddychaniu czy bólami skurczowymi jelit. 
U osób zdrowych obserwujemy bardzo małe ilości histaminy w moczu. Jej wzrost może świadczyć o reakcjach alergicznych lub chorobach wywołujących wzrost komórek tucznych pomimo braku reakcji alergicznych.
Badanie histaminy polega na określeniu poziomu następujących parametrów w moczu: 
histamina
imidazol-4-yl-kwas octowy
N-metylohistamina 
N-metylimidazol-4-yl-kwas octowy
Wszystkie wyniki podane są w przeliczeniu na gram kreatyniny.
 
Przygotowanie do badań
Materiałem do badania jest mocz pobrany z próbki porannej, ze środkowego strumienia.