Kiedy i w jakim celu
Celem badania jest oznaczenie poziomu leptyny we krwi. Kontrola stężenia tego hormonu jest elementem diagnostyki przyczyn otyłości i zaburzeń łaknienia.
 
Charakterystyka badania
Leptyna jest hormonem o szerokim zakresie działania, wydzielanym przez tkankę tłuszczową i biorącym udział w regulacji metabolizmu. Jej stężenie w organizmie waha się w ciągu doby. Wysokie wartości występują m.in. w godzinach nocnych i porannych, co jest spowodowane koniecznością zahamowania odczuwania głodu w porze nocnej.
Głównymi czynnikami wpływającymi na stężenie leptyny we krwi są masa tkanki tłuszczowej i wielkość adipocytów - oba te parametry są dodatnio skorelowane z biosyntezą leptyny w tkance tłuszczowej i jej stężeniem w organizmie.  U osób otyłych obserwuje się podwyższone stężenie leptyny w osoczu, które spada po zastosowaniu diety redukcyjnej i obniżeniu masy ciała. 
Leptyna jest nazywana hormonem sytości, ponieważ bierze udział w kontrolowaniu apetytu, a tym samym w kontroli masy ciała. Wysoki poziom leptyny wiąże się z powstaniem uczucia sytości i jest sygnałem do zaprzestania jedzenia. Ponadto leptyna zwiększa wydatkowanie energii.  Niestety u większości osób otyłych obserwuje się  oporność na leptynę, powodującą ciągłe występowanie uczucia głodu i niemożność jego zaspokojenia.
Wskazaniem do zbadania poziomu leptyny jest otyłość, zwłaszcza z towarzyszącą jej insulinoopornością. Badanie zleca się też w przypadku zaburzeń łaknienia, w szczególności przy występowaniu napadów niekontrolowanego głodu. 
Wartości referencyjne u kobiet: 2,43 – 28  µg /l. U mężczyzn – 0,35 – 9,61 µg /l. Różnica w wartościach referencyjnych poziomu leptyny u kobiet i mężczyzn spowodowana jest inna większą zawartością tkanki tłuszczowej u płci żeńskiej.