Kiedy i w jakim celu
Badanie przeciwciał IgG przeciw β2-glikoproteinie I (β2GPI) jest wykorzystywane w diagnostyce zespołu antyfosfolipidowego (APS) – choroby autoimmunologicznej, która skutkuje m.in. niepowodzeniami położniczymi.
 
Charakterystyka badania
β2-glikoproteina I jest białkiem syntetyzowanym w wątrobie i obecne w surowicy. Wykazano bardzo ścisły związek pomiędzy przeciwciałami zależnymi od β2GPI a klinicznymi objawami zespołu antyfosfolipidowego. Wykazano ponadto, że istnieje korelacja pomiędzy obecnością przeciwciał anty-β2GPI a pierwszym zachorowaniem na zakrzepicę żył głębokich. Obecność przeciwciał przeciw β2-glikoproteinie I jest także niezależnie związana z podwyższonym ryzykiem utraty kolejnej ciąży, a wzrost ich miana w przebiegu ciąży jest złym czynnikiem rokowniczym.
Zespół antyfosfolipidowy może być pierwotny (występuje jako odrębna jednostka chorobowa) lub wtórny (w połączeniu np. z toczniem układowym). Podniesiony poziom przeciwciał IgG przeciwko β2GPI związany jest z zakrzepicą żył, podczas gdy zwiększony poziom przeciwciał IgM wiąże się z zakrzepicą tętnic.