Kiedy i w jakim celu
Badanie przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie I w klasach IgG i IgM jest wykonywane jako element diagnostyki zespołu antyfosfolipidowego (APS, zespół Hughesa). Wskazaniem do badania są objawy mogące wskazywać na APS, m.in. powikłania położnicze (poronienia, przedwczesne porody) i zakrzepica.
 
Charakterystyka badania
Przeciwciała przeciw beta-2-glikoproteinie I należą do grupy przeciwciał antyfosfolipidowych – ich obecność we krwi może świadczyć o zespole antyfosfolipidowym, znanym też jako zespół Hughesa lub APS. Choroba ta może mieć charakter pierwotny, bądź wtórny (występuje w przebiegu niektórych chorób tkanki łącznej). U osób chorych na zespół antyfosfolipidowy (APS) rozwija się zakrzepica żylna i tętnicza, w przypadku kobiet może też przyczyniać się do poronień, zaburzeń rozwoju płodu i przedwczesnych porodów.
Badanie przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie I w klasach IgG i IgM jest jednym z elementów diagnostyki zespołu antyfosfolipidowego (APS); równolegle wykonuje się m.in. oznaczenia przeciwciał antykardiolipinowych i antykoagulantu toczniowego.
Obecność przeciwciał przeciwko beta-2-glikoproteinie I w klasach IgG i IgM we krwi może występować w przebiegu infekcji wirusowych i bakteryjnych, chorób nowotworowych, chorób autoimmunologicznych i neurologicznych.