Kiedy i w jakim celu
Badanie polega na oznaczeniu przeciwciał IgM przeciw β2-glikoproteinie i (β2GPI). Może być wykonywane jako element diagnostyki w przypadku podejrzenia zespołu antyfosfolipidowego (APS).
 
Charakterystyka badania
β2-glikoproteina I jest białkiem produkowanym w wątrobie. Przeciwciała zależne od β2GPI pojawiają się w przebiegu zespołu antyfosfolipidowego, który może występować jako zespół pierwotny (odrębna jednostka chorobowa) lub wtórny (w połączeniu np. z toczniem układowym). Wzrost poziomu przeciwciał anty-β2GPI w trakcie ciąży jest złym czynnikiem rokowniczym, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem poronienia.
Wykazano ponadto, że istnieje korelacja pomiędzy obecnością przeciwciał anty-β2GPI a pierwszym zachorowaniem na zakrzepicę żył głębokich. Obecność przeciwciał przeciw β2-glikoproteinie I jest także niezależnie związana z podwyższonym ryzykiem utraty kolejnej ciąży, a wzrost ich miana w przebiegu ciąży jest złym czynnikiem
Podniesiony poziom przeciwciał IgG przeciwko β2GPI obserwuje się w zakrzepicy żył, podczas gdy wysoki poziom przeciwciał IgM wiąże się w zakrzepicy tętnic.