Kiedy i w jakim celu
Tacrolimus jest lekiem immunosupresyjnym, podawanym doustnie lub dożylnie u pacjentów po przeszczepie nerki, wątroby, serca lub innych narządów. Jest to silny lek, który pomaga zapobiegać odrzuceniu przeszczepu przez organizm. W prawidłowych warunkach układ odpornościowy rozpoznaje przeszczepiony narząd jako ciało obce i atakuje go. Tacrolimus hamuje ten proces i pomaga zapobiegać odrzuceniu przeszczepu poprzez ograniczenie procesu aktywowania białych krwinek zwanych limfocytami T.

Stężenie tacrolimus we krwi należy utrzymywać w wąskim przedziale leczniczym, w którym jego działanie jest skuteczne. Zbyt niskie stężenie może spowodować odrzucenie przeszczepu, a zbyt wysokie doprowadzić do wystąpienia objawów związanych z zatruciem. Dawki należy dostosowywać indywidualnie. Leczenie często rozpoczyna się od dużej dawki, którą zmniejsza się w ciągu kilku kolejnych tygodni. Tacrolimus przyjmuje się zazwyczaj dwa razy dziennie w określonych odstępach czasu przed lub po posiłkach. Po przyjęciu leku jego stężenie we krwi rośnie i osiąga najwyższą wartość po 2 – 3 godzinach, a następnie powoli opada. Stężenie tacrolimus we krwi zazwyczaj oznacza się gdy jego stężenie jest najniższe – krew pobiera się po 12 godzinach od przyjęcia poprzedniej dawki i/lub bezpośrednio przed podaniem kolejnej dawki leku.