Kiedy i w jakim celu
Badanie stężenia TSH (tyreotropina, hormon tyreotropowy) jest podstawowym badaniem służącym do oceny funkcji tarczycy. Pozwala na wykrycie zaburzeń czynności tego organu (także bezobjawowych) oraz umożliwia monitorowanie przebiegu leczenia. 
 
Charakterystyka badania
Tyreotropina (TSH) jest hormonem wydzielanym przez przysadkę mózgową, jednak kieruje pracą tarczycy i wydzielaniem przez nią hormonów. Pomimo faktu, iż nie jest wydzielany przez tarczycę, zaburzenia jego stężenia we krwi bardzo dobrze odzwierciedlają problemy z funkcjonowaniem tarczycy, dlatego badanie tyreotropiny (TSH) we krwi stosowane jest w diagnostyce nadczynności lub niedoczynności tarczycy.
 
Kiedy należy badać TSH? Badanie jest zalecane jako test przesiewowy u osób z grup zwiększonego ryzyka, do których zaliczamy:
osoby posiadające krewnych pierwszego stopnia z chorobami tarczycy
pacjentów ze schorzeniami autoimmunologicznymi
osoby narażone na napromienianie lub poddawane radioterapii okolicy szyi
osoby po operacji tarczycy
osoby w wieku > 50 r.ż.
 
Ponadto oznaczenie stężenia hormonu tyreotropowego (TSH) powinno być badaniem pierwszego rzutu u osób z objawami nadczynności lub niedoczynności.
 
Objawy mogące sugerować nadczynność tarczycy:
chudnięcie pomimo zwiększonego łaknienia
uczucie gorąca, wzmożone pragnienie
nerwowość, niepokój, rozdrażnienie
drżenie mięśniowe
przyspieszenie czynności serca
biegunki
zaburzenia miesiączkowania
 
Objawy mogące sugerować niedoczynność tarczycy:
przyrost wagi mimo braku apetytu
zmęczenie/senność, spowolnienie psychoruchowe
nadwrażliwość na zimno
suchość skóry, wypadanie włosów
zaparcia
zaburzenia miesiączkowania
 
W celu rozpoznania niedoczynności lub nadczynności tarczycy rekomenduje się wykonywanie badania TSH razem z poziomem wolnych hormonów tarczycy fT3 i fT4. 
Badanie tyreotropiny (TSH) jest zalecane również u noworodków jako badanie przesiewowe w celu wykrycia niedoczynności wrodzonej.