Leczenie akromegalii zależy od przyczyny i skutków choroby. Pierwszym wyborem jest zazwyczaj interwencja chirurgiczna, mająca na celu usunięcie adenomy przysadki, co może skutkować natychmiastowym obniżeniem poziomów GH i IGF-1. Transsfenoidalna resekcja adenomy jest standardową procedurą chirurgiczną, która polega na usunięciu guza przez nos i zatokę klinową.

Jeżeli chirurgia nie jest możliwa lub nie przynosi pełnego wyleczenia, stosuje się leczenie farmakologiczne. Leki agonistyczne receptorów somatostatyny, takie jak oktreotyd czy lanreotyd, są najczęściej stosowane do hamowania wydzielania GH. Dodatkowo, można użyć antagonistów receptora GH, jak pegwizomant, szczególnie gdy inne terapie są nieskuteczne.

Radioterapia jest rozważana jako opcja w przypadkach, gdy inne metody zawiodą, są przeciwwskazane lub gdy adenoma nie może być całkowicie usunięta. Radioterapia może być również stosowana jako dodatek do leczenia chirurgicznego w celu zniwelowania resztek guza.

Podsumowując, skuteczne leczenie akromegalii wymaga kompleksowej oceny i często interdyscyplinarnej współpracy w celu optymalizacji wyników dla pacjenta. Monitoring i zarządzanie długoterminowymi efektami choroby są również kluczowe dla poprawy jakości życia pacjentów.