Bruksizm

Bruksizm to nawykowe zgrzytanie zębami lub ściskanie szczęki, najczęściej występujące podczas snu. Może prowadzić do zużycia zębów, bólu szczęki i innych problemów stomatologicznych.

Umów usługę

Wszystkie schorzenia

Bruksizm

Bruksizm to nawykowe zgrzytanie zębami lub ściskanie szczęki, najczęściej występujące podczas snu. Może prowadzić do zużycia zębów, bólu szczęki i innych problemów stomatologicznych.

Umów wizytę

Wszystkie schorzenia

Objawy

Bruksizm, powszechnie znany jako zgrzytanie zębami, to stan, w którym osoba nieświadomie zaciska lub zgrzyta zębami. Zjawisko to może występować zarówno w ciągu dnia, jak i w nocy, ale nocny bruksizm jest częściej zgłaszany i związany z większymi komplikacjami zdrowotnymi. Bruksizm może prowadzić do szeregu problemów dentystycznych i medycznych, wpływając na jakość życia pacjenta.

Główne objawy bruksizmu obejmują:

Zgrzytanie lub zaciskanie zębami, które może być wystarczająco głośne, aby obudzić partnera śpiącego w tym samym pokoju.
Ścieranie się zębów, co może prowadzić do ich nadmiernego zużycia i uszkodzenia. W zaawansowanych przypadkach może dojść do złamań zębów lub uszkodzenia restauracji dentystycznych, takich jak korony i wypełnienia.
Ból lub dyskomfort w żuchwie, który może promieniować do mięśni twarzy lub skroni, powodując bóle głowy, szczególnie po przebudzeniu.
Ból mięśni szczęki, który może być odczuwalny po długim zaciskaniu lub zgrzytaniu, zwłaszcza rano.
Zaburzenia w stawie skroniowo-żuchwowym (TMJ), w tym klikanie, trzaskanie lub ograniczenie zakresu ruchu w żuchwie.
Zwiększona wrażliwość zębów na zimno, ciepło lub ciśnienie, co jest wynikiem uszkodzenia szkliwa.

Diagnostyka

Diagnostyka bruksizmu często jest trudna ze względu na jego nieświadomy charakter i często subiektywne symptomy. Podejrzenie bruksizmu zazwyczaj pojawia się po zgłoszeniu typowych objawów przez pacjenta lub jego partnera łóżkowego.

Standardowy proces diagnostyczny obejmuje:

Wywiad medyczny i dentystyczny: Zbieranie informacji o objawach, stresie, istniejących problemach ze snem, nawykach życiowych oraz historii zdrowotnej i dentystycznej.
Badanie kliniczne: Dentysta przeprowadza dokładne badanie jamy ustnej, oceniając stopień zużycia zębów, sprawdzając obecność uszkodzeń zębów i restauracji dentystycznych, a także oceniając stan i funkcję żuchwy.
Badania pomocnicze: Mogą być zalecone radiografie, aby ocenić stan zębów i stawów skroniowo-żuchwowych oraz wykluczyć inne przyczyny bólu.
Monitorowanie snu: W niektórych przypadkach może być zalecane stosowanie urządzeń monitorujących aktywność szczęki podczas snu, aby potwierdzić diagnozę bruksizmu.

Leczenie

Leczenie bruksizmu jest zazwyczaj ukierunkowane na zarządzanie objawami i minimalizację długoterminowych szkód dla zębów i żuchwy. Nie ma leku, który całkowicie leczy bruksizm, ale dostępne są różne metody zarządzania stanem.

Opcje leczenia mogą obejmować:

Szyny okluzyjne (nakładki na zęby): Są to specjalnie wykonane urządzenia noszone na zębach, najczęściej w nocy, aby zapobiegać zgrzytaniu i ochraniać zęby przed uszkodzeniami.
Terapie farmakologiczne: W niektórych przypadkach mogą być zastosowane leki relaksujące mięśnie lub przeciwlękowe, aby pomóc w zarządzaniu napięciem mięśniowym lub stresorem, który może przyczyniać się do bruksizmu.
Zmiany w stylu życia: Zmniejszenie stresu przez techniki relaksacyjne, takie jak medytacja, regularne ćwiczenia czy terapia behawioralna, może pomóc w ograniczeniu częstotliwości i intensywności epizodów bruksizmu.
Interwencje behawioralne: Edukacja na temat unikania czynników wywołujących, takich jak żucie gumy lub obgryzanie paznokci, które mogą zwiększać napięcie w żuchwie.
Regularne wizyty u dentysty i ewentualnie u innych specjalistów zdrowia, takich jak lekarze medycyny snu lub psychologowie, są kluczowe dla skutecznego zarządzania bruksizmem. Współpraca międzydyscyplinarna może być potrzebna w przypadkach, gdy bruksizm jest związany z bardziej złożonymi problemami medycznymi lub behawioralnymi.