Obecnie nie ma skutecznego leczenia choroby Creutzfeldta-Jakoba, które mogłoby zatrzymać lub odwrócić postęp choroby. Leczenie jest głównie objawowe i paliatywne, mające na celu złagodzenie objawów i poprawę jakości życia pacjentów.

Leczenie objawowe:

Leki przeciwdrgawkowe: W celu kontroli mioklonii i napadów drgawkowych mogą być stosowane leki przeciwdrgawkowe, takie jak klonazepam lub walproinian sodu.
Leki przeciwdepresyjne: W przypadku objawów depresji, lęku i innych zaburzeń nastroju mogą być stosowane leki przeciwdepresyjne, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) lub trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.
Leki przeciwpsychotyczne: W przypadku halucynacji, paranoi i innych objawów psychotycznych mogą być stosowane leki przeciwpsychotyczne, takie jak risperidon lub olanzapina, choć ich stosowanie wymaga ostrożności ze względu na ryzyko działań niepożądanych.

Opieka paliatywna:

Zarządzanie bólem: W celu złagodzenia bólu mogą być stosowane różne leki przeciwbólowe, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) oraz opioidy w zaawansowanych stadiach choroby.
Wsparcie odżywiania: W miarę postępu choroby pacjenci mogą mieć trudności z jedzeniem i połykaniem, co wymaga specjalnych interwencji dietetycznych, takich jak modyfikacja konsystencji pokarmów, karmienie przez sondę nosowo-żołądkową lub gastrostomię.
Terapia zajęciowa: Może pomóc pacjentom w utrzymaniu jak największej samodzielności w wykonywaniu codziennych czynności oraz dostosowaniu środowiska domowego do ich potrzeb.

Wsparcie dla rodziny i opiekunów:

Edukacja: Rodziny i opiekunowie powinni być odpowiednio edukowani na temat przebiegu choroby, objawów oraz strategii radzenia sobie z trudnymi zachowaniami pacjentów.
Wsparcie psychologiczne: Opiekunowie mogą potrzebować wsparcia psychologicznego i emocjonalnego, aby radzić sobie z obciążeniami związanymi z opieką nad chorym.
Usługi opiekuńcze: Wsparcie w postaci usług opiekuńczych, takich jak opieka domowa, opieka dzienna czy hospicja, może znacznie odciążyć rodzinę i poprawić jakość życia pacjentów.

Badania kliniczne i terapie eksperymentalne:

Terapie przeciwprionowe: Trwają badania nad lekami, które mogą hamować powstawanie lub gromadzenie się prionów, jednak żadne z tych terapii nie są jeszcze dostępne w rutynowej praktyce klinicznej.
Leki przeciwwirusowe: Niektóre badania eksperymentalne koncentrują się na lekach przeciwwirusowych, takich jak leki przeciwwirusowe używane w terapii AIDS, które mogą mieć potencjalne działanie przeciwprionowe.
Próby kliniczne: Pacjenci z CJD mogą być kwalifikowani do udziału w badaniach klinicznych nowych leków i terapii, co może zapewnić dostęp do innowacyjnych podejść terapeutycznych.

Terapie wspomagające:

Fizjoterapia: Może pomóc w utrzymaniu ruchomości i siły mięśniowej, a także w zapobieganiu przykurczom i odleżynom.
Logopedia: Terapia logopedyczna może wspierać pacjentów w zachowaniu umiejętności komunikacyjnych tak długo, jak to możliwe.

Leczenie choroby Creutzfeldta-Jakoba wymaga interdyscyplinarnego podejścia, które obejmuje lekarzy neurologów, specjalistów w dziedzinie medycyny paliatywnej, psychologów, dietetyków oraz terapeutów zajęciowych. Celem jest zapewnienie pacjentom jak największego komfortu i wsparcia, a także wspomaganie rodzin i opiekunów w trudnym procesie opieki.