Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów jest wieloaspektowe i ma na celu złagodzenie objawów, poprawę funkcji stawów, opóźnienie postępu choroby oraz poprawę jakości życia pacjenta. Leczenie obejmuje zmiany stylu życia, farmakoterapię, rehabilitację oraz, w niektórych przypadkach, interwencje chirurgiczne.

Zmiany stylu życia:

Redukcja masy ciała: Utrata nadmiernej masy ciała zmniejsza obciążenie stawów, szczególnie kolan i bioder, co może znacząco poprawić objawy.
Aktywność fizyczna: Regularne ćwiczenia fizyczne, takie jak pływanie, jazda na rowerze, chodzenie, mogą pomóc w utrzymaniu siły mięśniowej, elastyczności stawów oraz ogólnej sprawności fizycznej.
Unikanie przeciążeń stawów: Pacjenci powinni unikać długotrwałego stania, chodzenia po nierównym terenie, noszenia ciężkich przedmiotów oraz innych czynności, które mogą nadmiernie obciążać stawy.

Farmakoterapia:

Leki przeciwbólowe: Paracetamol jest często pierwszym wyborem w leczeniu bólu stawów. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak ibuprofen, naproksen czy celekoksyb, są stosowane w celu łagodzenia bólu i zmniejszenia stanu zapalnego.
Leki miejscowe: Żele i kremy zawierające NLPZ, kapsaicynę lub inne substancje przeciwbólowe mogą być stosowane miejscowo na zajęte stawy.
Leki przeciwzapalne: W cięższych przypadkach, szczególnie gdy występuje zapalenie błony maziowej, mogą być stosowane kortykosteroidy podawane doustnie lub w formie zastrzyków dostawowych.
Leki modyfikujące przebieg choroby: Chondroprotektory, takie jak siarczan glukozaminy i siarczan chondroityny, mogą wspomagać odbudowę chrząstki stawowej i zmniejszać ból, choć ich skuteczność jest przedmiotem debaty.

Rehabilitacja:

Fizjoterapia: Programy rehabilitacyjne obejmują ćwiczenia wzmacniające mięśnie, poprawiające elastyczność stawów oraz techniki terapeutyczne, takie jak terapia manualna, ultradźwięki, elektroterapia i hydroterapia.
Terapia zajęciowa: Terapeuci zajęciowi mogą pomóc pacjentom w dostosowaniu codziennych czynności oraz środowiska domowego w celu zmniejszenia obciążenia stawów i poprawy funkcji.

Leczenie chirurgiczne:

Artroskopia: W niektórych przypadkach, szczególnie w przypadku obecności wolnych ciał chrzęstno-kostnych lub uszkodzeń łąkotek, może być wskazana artroskopia stawu.
Osteotomia: Procedura polegająca na przecięciu i repozycji kości w celu zmiany osi obciążenia stawu, co może zmniejszyć ból i poprawić funkcję stawu.
Endoprotezoplastyka: W przypadkach zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej stawów, gdy inne metody leczenia są nieskuteczne, może być konieczna wymiana stawu na endoprotezę. Najczęściej wykonywane są endoprotezoplastyki stawu biodrowego i kolanowego.

Leczenie wspomagające:

Leczenie ortopedyczne: Wkładki ortopedyczne, ortezy i stabilizatory mogą pomóc w zmniejszeniu bólu i poprawie funkcji stawów.
Suplementacja: W niektórych przypadkach suplementacja witaminami (np. witamina D, witamina C) oraz minerałami (np. wapń) może wspierać zdrowie stawów i kości.

Leczenie choroby zwyrodnieniowej stawów wymaga zindywidualizowanego podejścia oraz współpracy z zespołem medycznym, w tym ortopedami, fizjoterapeutami, reumatologami oraz terapeutami zajęciowymi, aby osiągnąć jak najlepsze wyniki terapeutyczne i poprawić jakość życia pacjentów. Regularne monitorowanie stanu zdrowia oraz dostosowywanie strategii leczenia są kluczowe dla skutecznego zarządzania chorobą.