Leczenie dysplazji zależy od jej lokalizacji, stopnia zaawansowania oraz objawów, i często wymaga interdyscyplinarnego podejścia.

Leczenie zachowawcze:

Leczenie farmakologiczne: Leki przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz inne specyficzne leki zależne od objawów i przyczyny dysplazji.
Rehabilitacja: Fizjoterapia może być stosowana w celu poprawy funkcji ruchowej i zmniejszenia bólu w przypadku dysplazji stawowej.

Leczenie interwencyjne:

Procedury endoskopowe: W przypadku dysplazji w układzie pokarmowym lub dróg oddechowych, endoskopowe usunięcie zmienionych obszarów może być zalecane.
Operacje ortopedyczne: W przypadku ciężkich dysplazji szkieletowych, interwencje chirurgiczne mogą być niezbędne do korekty deformacji lub usunięcia źródeł bólu.

Leczenie chirurgiczne:

Usunięcie zmian: W przypadkach dysplazji nabłonkowej z wysokim ryzykiem transformacji nowotworowej, chirurgiczne usunięcie zmienionego obszaru może być konieczne.

Monitorowanie i profilaktyka:

Regularne badania kontrolne: Są kluczowe, szczególnie w przypadkach, gdy dysplazja wiąże się z ryzykiem rozwoju nowotworów. Regularne monitorowanie pozwala na wczesne wykrycie i interwencję.

Terapie wspierające:

Wsparcie psychologiczne: Pomoc psychologiczna może być potrzebna pacjentom w radzeniu sobie z przewlekłymi objawami bólowymi i ograniczeniami w funkcjonowaniu.

Dysplazja jest zróżnicowaną grupą chorób, a skuteczność leczenia zależy od wczesnej diagnozy i indywidualnie dostosowanego planu terapeutycznego. Regularna współpraca między pacjentem a zespołem leczniczym jest istotna dla osiągnięcia najlepszych możliwych wyników leczenia.