Diagnostyka omdleń jest złożonym procesem, który ma na celu ustalenie przyczyny omdlenia oraz wykluczenie poważnych i potencjalnie zagrażających życiu stanów. Proces diagnostyczny obejmuje szczegółowy wywiad lekarski, badanie fizykalne oraz szereg badań diagnostycznych.

Wywiad lekarski:

Opis epizodu: Lekarz pyta pacjenta o szczegóły dotyczące omdlenia, w tym okoliczności jego wystąpienia, objawy prodromalne, czas trwania utraty przytomności, jak długo trwał powrót do pełnej świadomości oraz jak pacjent czuł się po omdleniu.
Historia medyczna: Ważne jest również poznanie historii medycznej pacjenta, w tym wcześniejszych epizodów omdleń, chorób przewlekłych (takich jak choroby serca, cukrzyca, zaburzenia neurologiczne), leków przyjmowanych przez pacjenta oraz wywiadu rodzinnego dotyczącego chorób serca i nagłych zgonów.

Badanie fizykalne:

Ocena układu sercowo-naczyniowego: Lekarz ocenia ciśnienie krwi, tętno, osłuchuje serce i płuca oraz sprawdza pulsacje obwodowe. Ważne jest również przeprowadzenie ortostatycznego testu ciśnienia krwi, który polega na mierzeniu ciśnienia krwi i tętna w pozycji leżącej, siedzącej i stojącej.
Ocena neurologiczna: Badanie neurologiczne obejmuje ocenę funkcji poznawczych, odruchów, siły mięśniowej, koordynacji oraz czucia. Lekarz może również przeprowadzić testy na równowagę i chód.

Badania laboratoryjne:

Morfologia krwi: Ocenia ogólny stan zdrowia pacjenta oraz wykrywa ewentualne anemie lub inne nieprawidłowości.
Badania elektrolitów: Ocena poziomów elektrolitów, takich jak sód, potas, wapń i magnez, aby wykluczyć zaburzenia metaboliczne.
Badania glukozy: Ocena poziomu cukru we krwi, aby wykluczyć hipoglikemię jako przyczynę omdlenia.

Badania elektrokardiograficzne (EKG):

Standardowe EKG: Pomaga wykryć zaburzenia rytmu serca, bloki przewodzenia, zawał serca oraz inne nieprawidłowości sercowe.
Holter EKG: Monitorowanie rytmu serca przez 24-48 godzin w celu wykrycia przemijających zaburzeń rytmu serca.
Test wysiłkowy: Ocena funkcji serca podczas wysiłku fizycznego, co może pomóc wykryć zaburzenia rytmu serca oraz niedokrwienie mięśnia sercowego.

Badania obrazowe:

Echokardiografia: Badanie ultrasonograficzne serca, które pozwala ocenić struktury anatomiczne serca, funkcję skurczową i rozkurczową oraz wykryć wady serca.
Tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI) mózgu: Stosowane w przypadkach, gdy podejrzewa się przyczyny neurologiczne, takie jak udar, guz mózgu czy inne zmiany strukturalne w mózgu.

Testy autonomiczne:

Test pochyleniowy (tilt-table test): Pacjent jest umieszczany na specjalnym stole, który jest stopniowo pochylany w różnych kątach, aby ocenić reakcję ciśnienia krwi i tętna na zmiany pozycji ciała. Test ten jest szczególnie użyteczny w diagnostyce omdleń wazowagalnych oraz ortostatycznych.

Badania specjalistyczne:

Elektroencefalografia (EEG): Badanie czynności elektrycznej mózgu, stosowane w diagnostyce padaczki oraz innych zaburzeń neurologicznych.
Badania elektrofizjologiczne: Inwazyjne badania stosowane w diagnostyce skomplikowanych zaburzeń rytmu serca, które mogą być przyczyną omdleń.