Diagnostyka powiększenia węzłów chłonnych wymaga dokładnej oceny klinicznej oraz różnorodnych badań dodatkowych. Celem diagnostyki jest ustalenie przyczyny powiększenia węzłów chłonnych i wykluczenie potencjalnie poważnych chorób.

Wywiad lekarski:

Opis objawów: Lekarz zbiera szczegółowe informacje na temat objawów pacjenta, w tym czasu trwania powiększenia węzłów chłonnych, bólu, gorączki, nocnych potów, utraty masy ciała oraz innych objawów ogólnoustrojowych.
Historia medyczna: Wywiad obejmuje pytania dotyczące wcześniejszych chorób, infekcji, szczepień, stosowanych leków, narażenia na toksyny, historii rodzinnej nowotworów oraz innych chorób przewlekłych.
Czynniki ryzyka: Wywiad dotyczący czynników ryzyka, takich jak podróże, kontakty ze zwierzętami, ekspozycja na choroby zakaźne oraz nałogi (np. palenie tytoniu, nadużywanie alkoholu).

Badanie fizykalne:

Ocena węzłów chłonnych: Lekarz bada palpacyjnie wszystkie dostępne węzły chłonne, oceniając ich wielkość, konsystencję, ruchomość oraz bolesność. Ważne jest zlokalizowanie powiększonych węzłów i określenie, czy zmiany są ograniczone do jednego regionu, czy uogólnione.
Ocena ogólnego stanu zdrowia: Badanie fizykalne obejmuje ocenę innych układów narządowych, aby wykryć ewentualne objawy pierwotnej choroby, takie jak powiększenie wątroby, śledziony, objawy skórne, zmiany w gardle, objawy oddechowe i brzuszne.

Badania laboratoryjne:

Morfologia krwi: Badanie to pozwala na ocenę ogólnego stanu zdrowia pacjenta oraz wykrycie ewentualnych infekcji, stanów zapalnych, anemii, leukocytozy, limfocytopenii czy innych nieprawidłowości hematologicznych.
Badania biochemiczne: Obejmują ocenę funkcji wątroby i nerek, poziomu elektrolitów, białka C-reaktywnego (CRP) oraz markerów nowotworowych, jeśli są wskazania.
Testy serologiczne: Mogą obejmować testy na obecność specyficznych przeciwciał przeciwko patogenom, takim jak wirusy Epstein-Barr, cytomegalowirus, wirus HIV oraz inne zakażenia.

Badania obrazowe:

Ultrasonografia (USG): USG węzłów chłonnych pozwala na ocenę ich struktury, wielkości, echogeniczności oraz obecności cech sugerujących nowotworowe zmiany.
Tomografia komputerowa (CT): CT klatki piersiowej, brzucha i miednicy może być stosowane w celu oceny uogólnionej limfadenopatii, a także w celu wykrycia innych zmian patologicznych.
Rezonans magnetyczny (MRI): MRI jest szczególnie przydatne w ocenie węzłów chłonnych w trudno dostępnych miejscach oraz w różnicowaniu między zmianami zapalnymi a nowotworowymi.

Biopsja węzła chłonnego:

Biopsja aspiracyjna cienkoigłowa (FNA): FNA może być wykonywana w celu pobrania próbki komórek z powiększonego węzła chłonnego do oceny cytologicznej.
Biopsja wycinająca: W przypadku podejrzenia nowotworu lub innych poważnych patologii może być konieczne wykonanie biopsji wycinającej, która pozwala na ocenę histopatologiczną całego węzła chłonnego.