Leczenie przykurczów zależy od przyczyny, stopnia zaawansowania oraz lokalizacji zmian patologicznych. Celem terapii jest przywrócenie pełnej ruchomości stawów, złagodzenie bólu oraz poprawa funkcji kończyny. Leczenie może obejmować metody nieinwazyjne, farmakologiczne, fizjoterapeutyczne oraz chirurgiczne.

Leczenie nieinwazyjne:

Fizjoterapia: Fizjoterapia jest kluczowym elementem leczenia przykurczów. Program rehabilitacyjny może obejmować ćwiczenia rozciągające, wzmacniające, poprawiające zakres ruchomości oraz techniki manualne, takie jak masaż, mobilizacje stawowe i techniki mięśniowo-powięziowe.
Terapia zajęciowa: Terapeuci zajęciowi pomagają pacjentom w rozwijaniu umiejętności potrzebnych do wykonywania codziennych czynności, takich jak ubieranie się, jedzenie, korzystanie z toalety oraz zarządzanie domem. Terapia zajęciowa może obejmować również stosowanie ortez, szyn i innych urządzeń wspomagających.
Hipertermia miejscowa: Stosowanie ciepła w postaci okładów, kąpieli wodnych lub ultradźwięków może pomóc w rozluźnieniu napiętych mięśni i ścięgien, co ułatwia wykonywanie ćwiczeń rozciągających.

Leczenie farmakologiczne:

Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne: W przypadku bólu i stanu zapalnego, lekarz może przepisać niesteroidowe leki przeciwzapalne (NSAIDs), takie jak ibuprofen, naproksen lub paracetamol. W niektórych przypadkach stosuje się również leki przeciwbólowe o działaniu ośrodkowym, takie jak opioidy.
Leki zwiotczające mięśnie: Leki takie jak baklofen, diazepam czy tizanidyna mogą być stosowane w celu zmniejszenia napięcia mięśniowego i ułatwienia rehabilitacji.

Terapie iniekcyjne:

Kortykosteroidy: Wstrzyknięcia kortykosteroidów do stawu lub okolicznych tkanek mogą pomóc w zmniejszeniu stanu zapalnego i bólu, szczególnie w przypadkach przykurczów związanych z chorobami zapalnymi.
Toksyna botulinowa (Botox): Wstrzyknięcia toksyny botulinowej do mięśni mogą być stosowane w celu zmniejszenia nadmiernego napięcia mięśniowego i poprawy zakresu ruchu. Terapia ta jest szczególnie przydatna w przypadku przykurczów spowodowanych uszkodzeniem neurologicznym.

Leczenie chirurgiczne:

Tenotomia: W przypadkach ciężkich przykurczów, które nie reagują na leczenie nieinwazyjne, konieczne może być chirurgiczne przecięcie ścięgien (tenotomia) w celu przywrócenia pełnej ruchomości stawu.
Fasciotomia: Fasciotomia polega na chirurgicznym przecięciu powięzi w celu uwolnienia przykurczu i poprawy ruchomości. Zabieg ten może być stosowany w przypadku przykurczów spowodowanych zgrubieniami powięzi, takich jak przykurcz Dupuytrena.
Rekonstrukcja stawów: W niektórych przypadkach konieczne może być przeprowadzenie rekonstrukcji stawu, w tym wymiana stawu (endoprotezoplastyka) lub osteotomia (chirurgiczne przecięcie kości) w celu poprawy funkcji stawu.

Terapie wspomagające:

Balneoterapia i hydroterapia: Terapie wodne, takie jak kąpiele lecznicze, masaże wodne oraz ćwiczenia w basenie, mogą być pomocne w leczeniu przykurczów poprzez zmniejszenie napięcia mięśniowego, poprawę krążenia oraz zwiększenie zakresu ruchu.
Elektroterapia: Stymulacja elektryczna mięśni (EMS) oraz inne formy elektroterapii mogą być stosowane w celu zwiększenia siły mięśniowej, poprawy krążenia oraz zmniejszenia bólu.