Leczenie choroby Peyroniego może być różnorodne i zależy od wielu czynników, takich jak stopień skrzywienia prącia, ból, funkcja seksualna i ogólny wpływ na życie pacjenta. W początkowych stadiach choroby, kiedy ból jest głównym problemem, stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych może pomóc w jego łagodzeniu.

W przypadkach, gdy skrzywienie prącia jest umiarkowane do łagodnego i nie powoduje znaczących trudności w aktywności seksualnej, może być zastosowana terapia zachowawcza. Obejmuje ona ćwiczenia mające na celu rozciąganie tkanki prącia oraz użycie aparatury rozciągającej, która może przyczynić się do stopniowej korekty skrzywienia.

W sytuacjach, gdy skrzywienie jest znaczące lub utrudnia stosunki seksualne, leczenie może obejmować iniekcje do prącia leków, które pomagają rozpuścić bliznowacenie. Substancje takie jak kolagenaza Clostridium histolyticum są stosowane w celu złagodzenia blizny i redukcji skrzywienia.

W bardziej zaawansowanych przypadkach, kiedy inne metody zawodzą, może być konieczne leczenie chirurgiczne. Chirurgia ma na celu fizyczne usunięcie bliznowatej tkanki lub wykonanie procedur mających na celu wyprostowanie prącia. Chociaż chirurgia może być skuteczna w korekcji skrzywienia, wiąże się z ryzykiem powikłań, takich jak utrata funkcji seksualnej czy skrócenie prącia.

W każdym przypadku decyzja o metodzie leczenia powinna być podejmowana indywidualnie, z uwzględnieniem osobistych preferencji i oczekiwań pacjenta, a także potencjalnych korzyści i ryzyka związanych z każdą z metod.