Leczenie stanu poudarowego jest zazwyczaj skomplikowane i wieloaspektowe, zależne od indywidualnych potrzeb pacjenta. Głównym celem jest maksymalizacja niezależności pacjenta, poprawa jakości życia i zapobieganie kolejnym udarom.

Rehabilitacja fizyczna, w tym fizjoterapia i terapia zajęciowa, jest kluczowa w pomaganiu pacjentom odzyskać jak największą funkcjonalność i niezależność. Programy te są zazwyczaj intensywne i skoncentrowane na konkretnych celach, takich jak poprawa siły mięśniowej, zakresu ruchu, koordynacji i zdolności do wykonywania codziennych czynności.

Interwencje logopedyczne są zalecane dla pacjentów z zaburzeniami mowy i połykania, podczas gdy wsparcie psychologiczne i psychiatryczne może być konieczne dla tych, którzy doświadczają depresji, lęku czy innych problemów emocjonalnych. Leczenie farmakologiczne może obejmować leki przeciwzakrzepowe, antydepresyjne, leki przeciw nadciśnieniu oraz inne, w zależności od współistniejących stanów medycznych i ogólnego stanu zdrowia pacjenta.

Edukacja pacjenta i jego rodziny jest również ważnym aspektem leczenia, pomagającym zrozumieć naturę udaru, jego konsekwencje oraz najlepsze metody radzenia sobie w codziennym życiu. Regularne monitorowanie i ocena postępów są konieczne, aby dostosować plan leczenia do zmieniających się potrzeb pacjenta.