Leczenie zaburzeń napięcia mięśniowego jest zazwyczaj wieloaspektowe i zależy od przyczyny oraz ciężkości objawów. Główne metody leczenia obejmują:

Farmakoterapia – leki przeciwbólowe, takie jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) lub miorelaksanty, mogą być stosowane do krótkotrwałej kontroli bólu i redukcji napięcia mięśniowego.

Fizjoterapia – obejmuje ćwiczenia rozciągające, wzmacniające oraz techniki relaksacyjne, które mają na celu poprawę mobilności i redukcję napięcia mięśniowego.

Techniki relaksacyjne – metody takie jak joga, medytacja, biofeedback czy techniki oddechowe, które pomagają w redukcji stresu i jego wpływu na napięcie mięśniowe.

Edukacja pacjenta – informowanie o mechanizmach powstawania bólu i napięcia mięśniowego oraz o sposobach radzenia sobie ze stresem, co jest kluczowe dla skuteczności terapii.

Terapia behawioralna – w przypadkach, gdy przyczyną napięcia mięśniowego jest stres lub problemy emocjonalne, skuteczna może okazać się terapia psychologiczna.

Masaż terapeutyczny – może być stosowany do bezpośredniego zmniejszenia napięcia w konkretnych grupach mięśniowych.

Każdy z tych sposobów wymaga indywidualnego dostosowania do potrzeb pacjenta oraz regularnej oceny efektywności leczenia. Decyzje terapeutyczne powinny być zawsze podejmowane w ścisłej współpracy z lekarzem prowadzącym.