Zaburzenia osobowości są trwałymi wzorcami zachowań, myślenia i odczuwania, które znacząco odbiegają od oczekiwań kulturowych, powodują dyskomfort i problemy w funkcjonowaniu. Charakterystyczne dla zaburzeń osobowości objawy mogą być zróżnicowane i zależne od konkretnego typu zaburzenia, jednak istnieją pewne wspólne cechy, takie jak trudności w relacjach międzyludzkich, problemy z regulacją emocji oraz zakłócenia w poczuciu własnej tożsamości.

Zaburzenia osobowości klasyfikuje się zwykle w trzech grupach, znanych jako klaster A, B i C:

Klaster A (ekscentryczne): Osoby należące do tego klastra często wykazują dziwaczne, ekscentryczne zachowania. Należą tu m.in. schizotypowe zaburzenie osobowości, które objawia się dziwnymi przekonaniami i myśleniem, nietypowym postrzeganiem rzeczywistości oraz ograniczoną zdolnością do nawiązywania bliskich relacji. Schizoidalne zaburzenie osobowości charakteryzuje się wycofaniem społecznym i brakiem zainteresowania innymi ludźmi.

Klaster B (dramatyczne, emocjonalne lub niestabilne): Do tego klastra należą m.in. borderline (zaburzenie osobowości z pogranicza), które wiąże się z intensywnymi i niestabilnymi relacjami, drastycznymi zmianami nastroju, impulsywnością oraz często występującymi myślami o samookaleczeniu czy samobójstwie. Histrioniczne zaburzenie osobowości objawia się ekspresyjnym zachowaniem i ciągłą potrzebą bycia w centrum uwagi. Z kolei narcystyczne zaburzenie osobowości charakteryzuje się brakiem empatii, wygórowanym poczuciem własnej wartości i potrzebą podziwu.

Klaster C (lękliwe, bojaźliwe): Osoby z tymi zaburzeniami często wykazują lęk, nadmierną ostrożność i zależność od innych. Zaburzenie unikające charakteryzuje się lękiem przed krytyką, niechęcią do ryzyka i unikaniem sytuacji społecznych. Zaburzenie zależne objawia się nadmierną potrzebą opieki, trudnościami w podejmowaniu decyzji bez wsparcia innych oraz trudnością w samodzielnym działaniu.