Leczenie zespołów przeciążeniowych zazwyczaj wymaga podejścia wielokierunkowego, skoncentrowanego na zmniejszeniu bólu, przywróceniu funkcji i zapobieganiu przyszłym problemom. Pierwszym krokiem jest zazwyczaj modyfikacja aktywności, która spowodowała problem. Pacjenci są instruowani, jak unikać ruchów obciążających i jak prawidłowo używać dotknięte części ciała w codziennych czynnościach.

Leczenie farmakologiczne może obejmować stosowanie niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) dla złagodzenia bólu i stanu zapalnego. W niektórych przypadkach mogą być stosowane również miejscowe zastrzyki kortykosteroidów, choć ich używanie jest ograniczone z powodu potencjalnych długoterminowych skutków ubocznych.

Fizjoterapia jest kluczowym elementem leczenia zespołów przeciążeniowych, oferując szeroki zakres terapii, takich jak ćwiczenia rozciągające i wzmacniające, masaże, terapia manualna oraz techniki elektrostymulacji. Rehabilitacja ma na celu nie tylko zmniejszenie bólu, ale także poprawę elastyczności, siły i ogólnej wytrzymałości tkanki.

Edukacja pacjenta jest również istotną częścią procesu leczenia, obejmująca naukę ergonomii w miejscu pracy, technik relaksacyjnych i zarządzania stresem, co może zapobiegać przyszłym epizodom. W bardziej opornych na leczenie przypadkach może być również rozważona interwencja chirurgiczna, choć jest to zazwyczaj ostatnia deska ratunku, stosowana tylko wtedy, gdy inne metody zawiodą.